Puzzelstukjes: de stille helden van orde in de chaos!
In mijn biografie vertel ik je dat er gaandeweg mijn reis steeds meer puzzelstukjes op zijn plek vallen.
Als je mij een jaar geleden had gevraagd ‘Wie is Mandy?’ dan had ik je gezegd dat ik de best georganiseerde chaoot ter wereld ben met een obsessie voor post-it’s.
Lang heb ik gedacht dat mijn zwangerschapsdementie onwijs lang aanhield, maar toen ik carrière begon te maken en steeds meer post-it’s moest gaan voorzien van taken die ik nog moest afronden of afspraken die ik niet moest vergeten, zowel zakelijk als privé, en deze werkelijk waar overal op plakte besefte ik mijzelf dat er iets anders aan de hand moest zijn met mij. Het duurde een poosje voordat ik mijzelf er bij neer kon leggen dat ik post-it’s in mijn handtas moest stoppen in plaats van lippenstift en mascara, maar hé je hoofd stoten tegen een keukenkastje dat je net iets te hard opentrekt en erop gewezen worden dat je de was nog op moet hangen heeft ook wel zijn charme, toch?
De eerste stap in mijn reis na het horen van mijn diagnose begon met mijzelf inlezen over de kenmerken van ADD.
Guess what? Chaotisch en ongeorganiseerd zijn stond bovenaan het lijstje vermeld en daar landde het eerste puzzelstukje. Ik ben dus helemaal geen warhoofd, ik ben gewoon mezelf.
Laat mij allereerst verduidelijken dat men niet alle kenmerken hoeft aan te kunnen vinken om de diagnose te krijgen. Ben ik chaotisch? HELL YEAH! Ben ik ongeorganiseerd? NEE, ik hou juist van orde alleen kost mij dit vanwege mijn diagnose wat meer moeite.
Inmiddels ben ik er content mee dat ik op deze wijze door het leven ga en probeer er ook de humor maar een beetje van in te zien. Mijn partner is veel minder chaotisch dus ons systeem thuis werkt samen prima, maar mijn collega’s zullen best eens een glimlach op hun gezicht krijgen als ze het zoveelste post-it’je in de papierbak zien verschijnen. Schaam ik mijzelf hiervoor? Absoluut niet, ik ga lekker door met post-it’s plakken als dit helpend is voor mij, want naast de georganiseerde chaoot die ik ben bezit ik nog veel meer gaves en deze zal ik één voor één gaan accepteren en omarmen.
Gaves? JA, gaves! Kenmerken van ADD zijn niet per definitie negatief, je moet er alleen mee om leren gaan en om deze reis tot een succesvol einde te brengen denk ik dat zelfacceptatie de eerste stap in de juiste richting is.
Ik ga mijn glas vullen, want die is altijd meer dan halfvol (zeker op vrijdagmiddag) en wanneer ik er aan toe ben ga ik mijn volgende gave met je delen.
Liefs,
Mandy
Reactie plaatsen
Reacties