Ik stond onder de douche en ineens plopte het op in mijn drukke brein: Ik ga een blog schrijven!
Mijzelf bewust van mijn impulsiviteit ben ik in mijn hoofd aan het sparren gegaan hoe ik dit in ging vullen, welke aspecten ik jullie wil tonen, maar stiekem vroeg ik mijzelf ook af: ‘houd ik dit wel vol?’
Ik ga geen beloften doen hoe vaak ik een blog zal posten, want dat is niet realistisch gezien het onderwerp van mijn reis, maar ik beloof jullie wel dat ik elke post vol overgave en vol Mandy neer zal zetten!
Ik was niet heel bewust aan het nadenken over het beginnen van een blog. Enkele dagen geleden had ik mijn eerste sessie, met mijn vaste behandelaar, op weg naar een stukje herstel, maar ook naar de ontdekkingsreis wie is Mandy met ADD? Ik sprak met haar af dat ik zou gaan braindroppen. Dit is eigenlijk niet zo spannend. Zorg dat je altijd pen en papier bij hebt en schrijf op wat er door je hoofd gaat.
Dit benodigd een stukje aanvullende uitleg. Naast mijn diagnose ADD heeft men ook geconstateerd dat ik onverwerkt, diepgeworteld trauma heb. Dit uit zich bij mij al jaren in paniekaanvallen en heeft mij doen besluiten om hulp te gaan zoeken. Je kunt je dus voorstellen dat mijn diagnose verrassend was voor mij. Waar ik bij mezelf dacht: ‘Ben zo klaar met die paniekaanvallen, leer een beetje puffen en door!’ bleek de werkelijkheid anders te zijn. Misschien dat ik hier later nog eens op inhaak, maar ik wil mijn ADD-verhaal centraal houden in mijn posts.
Braindroppen zou mij er dus bij moeten helpen om triggers te vinden die mijn trauma’s aanwakkeren.
Dit is een heftige combinatie, maar zijn toch écht twee op zich zelf staande ‘problemen’. Trauma’s ga ik oplossen, maar met mijn ADD wil ik leren omgaan om een nog betere versie van mijzelf te worden!
Nou mensen, dat braindroppen lukte mij voor geen meter! Het is gewoon te druk in mijn hoofd om eraan uit te komen welke steekwoorden ik op dat papiertje moet droppen. Was ik hier gefrustreerd om? Een beetje wel denk ik, maar omdat de drang naar mijn behandeling met succes afronden vele malen groter is ben ik gaan bedenken hoe ik dan wél gedachten en gevoelens op papier kan krijgen.
Ka-ching daar was tie: bloggen!
Ik kan jullie zeggen dat ik niet lang na moest denken over het onderwerp.. Hetgeen wat mij momenteel het meeste bezighoud leek mij wel voor de hand liggend en voilá.. Mandy’s ADDitude was geboren!
Ik ga deze eerste post afsluiten met een lach en traan.. Tot snel!
Liefs,
Mandy
Reactie plaatsen
Reacties